باد نوروز وزیـــده است به کوه و صحرا جامه عیـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست نازم آن مطـــرب مجلـــس کـــه بود قبله نما
صوفی و عارف ازین بادیه دور افتـادند جــام می گیر ز مطــرب، که رَوی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند من ســرمست، ز میخـــانه کنـــم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنــــی و درویش یــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه دری را بـــگشا
گر مرا ره به در پیر خــرابات دهی بــه سر و جان به سویش راه نوردم نه به پا
سالها در صف اربــاب عمائم بودم تـــا به دلدار رسیدم نـــکنم بـــــاز خــطا
